Κοντά από... μακρυά! - Far and close

Από την Αυστραλία και την ευρύτερη Ν/Α Ασία μέχρι την Ελλάδα, μια δημοσιογραφική και προσωπική ματιά στο κοινό μας γίγνεσθαι - From Australia end greater S/E Asia, a professional journalist and personal view.

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Συνοπτικός απολογισμός 2010 : Το Πολιτικό τοπίο.

                                                                    foto: cfoinnovation.com

Το σκουριασμένο, διεφθαρμένο, ανίκανο να ανταποκριθεί στις σαρωτικές απαιτήσεις της εποχής πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, δέχθηκε το 2010 το μεγαλύτερο χαστούκι των τελευταίων δεκαετιών.
 Πολύ καθυστερημένα και πολύ ελαφρύτερο απ’ όσο του άξιζε, κρίνοντας από την κατάσταση στην οποία κατάντησε τη χώρα.

Τουλάχιστον το 2010  η Ελληνική κοινωνία ξεφορτώθηκε μια σειρά προσώπων τα οποία, μπροστά στις αποκαλύψεις –της πολιτικής ανεπάρκειας, τουλάχιστον- κατέρρευσαν και πήραν τη θέση τους στη μεγάλη λίστα των ανίκανων που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής. Εκτός από τις ιστορικές ευθύνες τους, στο όριο της Εθνικής προδοσίας ή κι ακόμη παραπέρα, ο Κώστας Καραμανλής και η δράκα των βασικών συνεργατών του,  πολιτικών και μη, ((Ρουσόπουλος, Αγγέλου, Σουφλιάς, Λιάπης και τόσοι άλλοι ανάξιοι αναφοράς) πετάχθηκαν στα σκουπίδια της Ιστορίας ενώ εκρρεμεί ακόμη προκλητικά η διερεύνηση και απόδοση των ποινικών ευθυνών.

 Πολύ αργά και με αφόρητο τίμημα, όπως καθημερινά διαπιστώνει με ενοχές μια κοινωνία που ήθελε και τους πίστεψε, τους ψήφισε και τους ξαναψήφισε ακόμη κι όταν  με τα δικά τους λάθη και παραλείψεις είχε καεί η μισή Ελλάδα το 2007. Φαινόμενα που χρίζουν ανάλυσης από τους ειδικούς, σε πολλούς τομείς.

Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου προσπάθησε και προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με τις τεράστιες απαιτήσεις της παγκόσμιας κοινότητας και των αγορών, όχι χωρίς σκαμπανευάσματα. Με ατολμία και καθυστερήσεις, ειδικά τους πρώτους μήνες και απέναντι στην διαρκή απειλή τψν εσοκομματικών αντιδράσεων ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου ανέλαβαν τις ευθύνες του ιστορικού τους ρόλου:
 -Για πρώτη φορά χωρίς να υπολογίζουν το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» προχώρησαν σε πολλούς τομείς αποφασιστικά, επιφέροντας στη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας -μέσα σε ένα χρόνο- περισσότερες αλλαγές από όσες είχαν επισυμβεί εδώ και δεκαετίες.
Με τη διαφθορά να πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα και έναν δημόσιο τομέα αδηφάγο και αντιπαραγωγικό σε απίστευτο βαθμό, με ανατροπές στο πελατειακό σύστημα (διορισμοί), με σύγκρουση με συντεχνίες που είχαν κυριολεκτικά θέσει υπό τον έλεγχό τους ολόκληρα κομμάτια του κράτους και της κοινωνίας, η μάχη ήταν και παραμένει ακραία και απρόβλεπτη.
Γιατί στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά ότι έχουν γίνει  λίγα, συγκριτικά με αυτά που πρόκειται να γίνουν και θα γίνουν το 2011. 
 Και όλα αυτά με τη διαρκή απειλή των εσωκομματικών αντιδράσεων από το παλιό, "κρατικοποιημένο" ΠΑΣΟΚ που επιμένει στην οδό του λαϊκισμού. Δεν είναι το μόνο άλλωστε. 

Το πολιτικό σκηνικό δεν ανανεώθηκε στο βαθμό που θα μπορούσε και έπρεπε να γίνει.
Το ΚΚΕ τη χρονιά που πέρασε, πρωταγωνίστησε στον αδιέξοδο λαϊκισμό και παρέταξε το στρατό του απέναντι (και ενάντια) στην κοινωνία. Η ντροπή των όσων έγιναν στα λιμάνια θυμίζει σε όσους θέλουν να ξεχνούν πως στην Ελλάδα συνεχίζει να γίνεται ανεκτή η δράση ενός κόμματος το οποίο σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο έχει θαφτεί ευτυχώς στα βαθύτερα χρονοντούλαπα της ιστορίας.
Η Ν.Δ με τον Αντώνη Σαμαρά έχει προχωρήσει σε εσωκομματική εκκαθάριση σε επίπεδο...πταίσματος  σε σχέση με τις ευθύνες της. Όσο ανέχεται και συγκαλύπτει τον Καραμανλή και τους συνεργάτες του -πολιτικούς και υπηρεσιακούς- στο έγκλημα διαφθοράς και καταστροφής που δημιούργησαν, παραμένει συνένοχη.
Η Ντόρα Μπακογιάννη επιχειρεί κάτι νέο, με παλιό κουστούμι. Δείχνει περισσότερο δεσμευμένη στην επαγγελματική της σταδιοδρομία ως πολιτικός, παρά αποφασισμένη  να εκφράσει κάτι νέο. Και η συμμετοχή της όσο και η σιωπή της για την εγκληματική για τον τόπο διακυβέρνηση Καραμανλή δεν έχουν αποσβεστεί από τη συνείδηση της κοινωνίας.

Ο Καρατζαφέρης; Ε, καλά τώρα. Πάμε παρακάτω...

Η μη δογματική αριστερά και οι πολυάριθμες εκφράσεις της στάθηκε όχι μόνο κατώτερη των προσδοκιών να ορθώσει έναν δημιουργικό λόγο και μια εναλλακτική πρόταση αλλά εξευτελίστηκε σε ηγετικές μάχες χαρακωμάτων, χάνοντας μάλλον οριστικά το τραίνο των εξελίξεων. Κρίμα.
Ενδιαφέροντα λόγο ανέπτυξε κατά καιρούς η ΔΡΑΣΗ του Σ. Μάνου, χωρίς όμως ακόμη να μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία της στις εξελίξεις.

Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών προσέφεραν μια ακόμη ευκαιρία στην κυβέρνηση. Η στήριξη αυτή, όπως καταγράφηκε, αποτελεί μια υπεύθυνη και καθόλου λαϊκιστική στάση της κοινωνίας.
 Δείχνει πως, παρά τη σκληρότητα των μέτρων, η κοινωνία αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα των συντελούμενων αλλαγών και δεν ενέδωσε σε αυτή τη δύσκολη περίοδο στις δεξιόστροφες ή αριστερόστροφες κραυγές του λαϊκισμού.


 Το 2011 θα είναι πραγματικά δυσκολότερο.


 Το στοίχημα που δεν έχει κερδηθεί το 2010 από την κυβέρνηση παραμένει η κρισιμότερη πρόκληση για το 2011.

Λέγεται ΑΝΑΠΤΥΞΗ.