Κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν αμφιβάλει πως το μεγαλύτερο σκάνδαλο του 20 αιώνα και της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, είναι οι τράπεζες και ο ρόλος που έπαιξαν και παίζουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Διεθνώς.
Στην Ελλάδα το σκάνδαλο αυτό απέκτησε τα δικά του ενδημικά, τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά όπως συμβαίνει γενικά σε υποανάπτυκτες κοινωνικά και μορφωτικά χώρες.
Φυσικά το μεγαλύτερο σκάνδαλο, ειδικά στην μπανανία μας, είναι ότι κανείς δεν μιλάει γι΄αυτό, όχι τουλάχιστον στο βαθμό που αναλογεί στα πραγματικά δεδομένα.
Οι Έλληνες τραπεζίτες στις περισσότερες των περιπτώσεων θα έπλεναν πιάτα ως μετανάστες στη Γερμανία, ή θα έβαφαν τοίχους όπως ο Κοσκωτάς στην Αμερική.
Λούμπεν, στηριγμένοι σε μια απίστευτη διαπλοκή διεφθαρμένων πολιτικών και κρατικών λειτουργών, φρόντισαν να θωρακίσουν νομικά και θεσμικά την κυριαρχία τους στην κοινωνία και αφοσιώθηκαν με μανία στην τοκογλυφική επίθεση τους εναντίον της κοινωνίας και των πολιτών.
Αυτή τη στιγμή αποτελούν την πρώτη και σημαντικότερη αιτία για την αδυναμία της Ελληνικής κοινωνίας να προχωρήσει σε μια φάση ανάπτυξης.
Έχουν κλείσει τις κάνουλες, έχουν μαζέψει σαν τρισάθλιοι λαδάδες επί κατοχής το ρευστό και περιμένουν πότε θα βαρέσουν τα καμπανάκια για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να τους δώσει κι άλλα.
Κι ας μην υπάρχουν.
Δεν τους ενοχλεί να είναι ματωμένα, χρήματα να΄ναι.
Σε καλή μεριά, αν και το πραγματικό stress test δεν έχει αρχίσει ακόμη...
