Όποιος θεωρεί "βραχυκυκλωμένο" τον τίτλο, καλά το σκέφτεται.
Εμπεριέχει δόσεις "ρεαλιστικού σουρεαλισμού", μια νέα τάση στις Τέχνες και τις Επιστήμες η οποία εμπνέεται από τη νεοελληνική πραγματικότητα.
Από τις συγκρούσεις της πρωτομαγιάς στο μακρινό Σικάγο το 1886, μέχρι το καθ' ημάς Πολυτεχνείο πέρασε λιγότερο από ένας αιώνας. Τα οράματα και οι αγώνες, για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο, κοινά.Από το πολυτεχνείο, μέχρι την παταγώδη και εξευτελιστική κατάρρευση της Ελλάδας, πέρασαν μόλις 36 χρόνια. Η ευθύνη ανήκει σ' αυτή τη γενιά, στη γενιά του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης.
Απέκτησε το 1981, πρόσβαση στην εξουσία, βούτηξε το δάκτυλο στο μέλι και σύντομα το κατάπιε ολόκληρο, δανείστηκε από παντού και τα έφαγε κι αυτά, κοκ.
Το έργο με τίτλο "Η Γενιά του Πολυτεχνείου" έριξε τίτλους τέλους την πρώτη Μάη του 2010.
Το τραγούδι με τη φωνή του αξεπέραστου Ν. Ξυλούρη αφιερώνεται σε όσους ανήκουν στη γενιά του πολυτεχνείου και δεν λαμόγεψαν.
Σε όσους ντρέπονται ακόμη για την ένοχη σιωπή τους.
