Επαγγελματικοί και προσωπικοί λόγοι μου προσφέρουν την ευκαιρία να ταξιδεύω συχνά, κυρίως στο εξωτερικό. Όποτε είναι εφικτό, ταξιδεύουμε οικογενειακώς.
Με το μωρό έξι μηνών έχουμε περπατήσει αλύπητα, με το καρότσι φυσικά, στο κεντρικό Λονδίνο αλλά και στα περίχωρα. Το ίδιο και στο Παρίσι, τις Βρυξέλλες, το Ρότερνταμ, το Άμστερνταμ, την Μπανγκόκ, τη Λευκωσία, το Μπαχρέιν, τη Νάπολι, το Μιλάνο, τις Κάννες και αλλού.
Απέχει πολύ το Άμστερνταμ, από την Αθήνα. Ρωτήστε ένα μωρό σε καρότσι.
Δεν θα κάνω συγκρίσεις, αυτές τις κρατάω για μένα. Θα περιγράψω με χρονική εξέλιξη μια δίωρης διάρκειας "βόλτα" στο κέντρο της Αθήνας. Με το μωρό και το καρότσι. Ο λόγος που αναφέρθηκα στα ταξίδια είναι για να μπορώ να επικαλεστώ το δικαίωμα να δω την Αθήνα με τα μάτια ενός επισκέπτη. Ενός καλοπροαίρετου και ταξιδιωτικά έμπειρου τουρίστα που έρχεται πρώτη φορά με την οικογένειά του στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, μιας Ευρωπαϊκής και ασφαλούς χώρας.
12:45. Μετρό πλατεία συντάγματος. Περπατάς σε μια βρώμικη, αδιάφορη, τσιμενταρισμένη πλατεία, την κεντρικότερη πλατεία της χώρας. Από παντού ακούγονται κόρνες. Στην διάβαση πεζών, συνωστισμός, σπρωξίδι, κανείς δεν δίνει σημασία στο καρότσι και το μωρό. Περνάμε απέναντι στα Mc Donalds με ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε σταματημένα αυτοκίνητα και μηχανάκια που εφορμούν σαν ρουκέτες ανάμεσα στις λωρίδες. Η μυρωδιά καυσαερίου από νοθευμένα καύσιμα και αρρύθμιστους κινητήρες προκαλεί αφόρητη δυσφορία. Περιμένουμε στη μέση του δρόμου να απελευθερώσει την υπόλοιπη διάβαση την οποία καλύπτει ένα τουριστικό λεωφορείο. Ξεκινήσαμε με πράσινο για τους πεζούς και πλέον το φανάρι έχει ανάψει πράσινο για την κίνηση. Όλοι βρίζουν και κορνάρουν: "Πού το πάς το παιδί ρε άχρηστε;" Έλα ντε... Κανείς δεν παραχωρεί προτεραιότητα. Πιάνουμε στεριά (πεζοδρόμιο), επιτέλους!
Παντού ζαρντινιέρες, μηχανάκια, διαφημιστικά σταντ, καρέκλες και τραπέζια. Αναγκαζόμαστε να προχωράμε στην άκρη του δρόμου δίπλα από το πεζοδρόμιο.
Ενδεικτική φωτογραφία από διεθνές site : Carfree Times.com
13:00. Μητροπόλεως, "πεζοδρόμιο". Να θυμηθώ, όποτε μου τύχει ξανά, να φέρω καρότσι με ειδικές υδροπνευστικές αναρτήσεις. Το παιδί έχει γίνει φραπέ. Μέχρι την Μητρόπολη αναγκαστήκαμε να βγούμε στο δρόμο πέντε φορές.
Η Ερμού το 1912
13:20. Ερμού στο ύψος του συντάγματος μια θηριώδης μερσεντές είναι παρκαρισμένη στον πεζόδρομο, πίσω από το Υπουργείο Οικονομίας. Περπατάω αναγκαστικά ξυστά της, λίγα εκατοστά απόσταση από το πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Με το καρότσι. Η μερσεντές ξεκινά αίφνης (!) με... όπισθεν, με χτυπάει στο γόνατο, πέφτω κάτω και σπρώχνω μπροστά το καρότσι με το μωρό. Φωνές, μαζεύεται κόσμος. Η χοντρή ξανθιά οδηγός ψελλίζει ένα συγνώμη: "Είχα ξεχάσει την ταχύτητα..."
13:35. Βουλής, διασχίζουμε κάθετα την Καραγεώργη Σερβίας ανάμεσα σε πολυτελή ταξί που έχουν παρκάρει δεξιά και αριστερά, αφήνοντας "σχισμές" για να διέλθουν οι πεζοί. Όχι και το καρότσι. Κάνουμε κύκλο τριών αυτοκινήτων, όντας στο δρόμο, για να βρούμε πέρασμα. Στη Βουλής τα μηχανάκια έχουν κατακλύσει τα πάντα! Με αφόρητη δυσκολία, λακκούβες, ζαρντινιέρες, και παντού σκουπίδια, σπασμένες πλάκες στο "πεζοδρόμιο", ξεχειλισμένα τσιμέντα και προκλητικές όσο και επικίνδυνες κακοτεχνίες "προχωράμε" με συνεχή ανεβοκατεβάσματα στο δρόμο. Τελικά τα παρκαρισμένα μηχανάκια μας αναγκάζουν να φτάσουμε στη διασταύρωση με Κολοκοτρώνη από το πεζοδρόμιο. Εκεί, κάτω από μια ετοιμόρροπη σκαλωσιά, διπιστώνουμε πως δεν υπάρχει καμμία έξοδος για το καρότσι! Με τη βοήθεια περαστικού σηκώνουμε το καρότσι με το μωρό πάνω από τα μηχανάκια...
Η Σταδίου το 1930
13:55 Περνάμε από την Κολοκοτρώνη κάθετα τη Σταδίου. Το ερείπιο στη γωνία με τα πράσινα προστατευτικά που το καλύπτουν (πόσα χρόνια είναι έτσι αυτό το βρωμερό κουφάρι... Πίσω από τα πλέον πολυτελή ξενοδοχεία, 50 μέτρα από την πλατεία συντάγματος...) έχει εξαφανίσει ολόκληρο το πεζοδρόμιο. Πανικόβλητοι οι πεζοί τρέχουν ενώ ξυστά δίπλα τους στρίβουν με γκάζια ταξί και Ι.Χ. Το καρότσι κολλάει σε λακκούβα, σηκώνονται στον αέρα οι πίσω ρόδες. Κόρνες, σπρωξίματα...
this is Manhattan, not Athens! streetblog.org
14:05. Ακαδημίας, μέχρι και μπροστά από το ΥΠΕΞ, λακούβες, τσιμέντα, τρύπες, ζαρντινιέρες, πινακίδες, μια κλούβα με ΜΑΤατζήδες οι οποίοι έχουν απλώσει τις ασπίδες στο πεζοδρόμιο, κάνουν τη μετακίνηση πολύ ενδιαφέρουσα. Θυμίζει playstation, μόνο που οι κίνδυνοι, οι απειλές και οι δυσκολίες είναι εντελώς πραγματικά δεδομένα. Και η βρώμα, η βαβούρα, οι φωνές, οι κόρνες, οι μούντζες και αναρίθμητοι μικροπωλητές, και επαίτες. Α, ναι μια μηχανή 1000cc που οδηγούσε...στο πεζοδρόμιο για να φύγει από την κίνηση την απέφυγα με μια ακροβατική μανούβρα. Ήμουν πλέον εκπαιδευμένος...
Όποιος δεν έχει πειστεί ας κάνει την ίδια διαδρομή. με μωρό και καρότσι. Το μόνο που δεν είναι δεδομένο είναι το μικροατύχημα με την Μερσεντές στην Ερμού. Αν και πάλι, που ξέρεις; Η κυρία μπορεί να ξανακατέβει για ψώνια. Στον πεζόδρομο....
Αθήνα. Μια άθλια πόλη, εχθρική προς τους πολίτες και τους επισκέπτες της. Αδικημένη πόλη...
