Ο συμβολισμός της 25ης Μαρτίου (1821) έτσι κι αλλιώς για τους νέους δεν λέει τίποτε. Εδώ δεν έλεγε στη δική μου γενιά όταν μαθητές στο δημοτικό επί χούντας, τα μόνα που σκεφτόμασταν μέσα στην καταιγιστική εθνικιστική έξαρση των δασκάλων οι οποίοι διαγκωνίζονταν σε υπερβολές -άλλοι απλώς επειδή συμμετείχαν στην συλλογική αποβλάκωση της εποχής και άλλοι απλώς από φόβο- ήταν απλούστατα:
-Πόσες ημέρες σχολείο θα γλυτώσουμε και,
- Πως θα φάμε λιγότερες σφαλιάρες για λάθος βηματισμό ή ελλειμματικό εθνικό σθένος.
Σήμερα οι μαθητές έχουν κατά κανόνα απαλλαγεί από τη δεύτερη σκέψη, η πρώτη παραμένει ταυτισμένη με το "νόημα της ημέρας": Σχολείο, γιοκ!
Όμως, έτσι που τα κατάφερε το Έθνος που γεννήθηκε από την επανάσταση του '21, η 25η Μαρτίου επιτέλους θα αποκτήσει έναν συμβολισμό και για τη σημερινή νέα γενιά.
Η θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα, με δική της κατά κύριο λόγο ευθύνη, είναι δεινότατη.
Διεθνώς εξευτελισμένη, μόνη, χρεοκοπημένη και επαίτης.
Σήμερα, 25η Μαρτίου, όλος ο πλανήτης έχει ξανά (έστω και μέσω των ΜΜΕ) στραμμένα τα βλέμματά του στη χώρα.
Με ανάμικτα συναισθήματα: Οργής, θυμού, ξεφτίλας, σαρκασμού, γελοιοποίησης και στην καλύτερη περίπτωση, "κατανόησης".
Τα ντοκουμέντα της επανάστασης του 21, αποκαλύπτουν γλαφυρά πως o σπόρος που φύτρωσε τότε, πνίγηκε νωρίς νωρίς από τα ζιζάνια και τα παράσιτα. (link)
Η σημερινή πραγματικότητα είναι η τελευταία -για την ώρα- πράξη ενός δράματος γεμάτο προσωπική ανικανότητα (και κατά συνέπεια "Εθνική αναξιότητα"), φαυλότητα, αδιαφορία, φιλοτομαρισμό, κλοπές, καταχρήσεις, διαφθορά και προδοσία.
Η Ελλάδα είναι άξια της τύχης της.
Και των Ελλήνων της. (Κι αν όχι αποκλειστικά, σίγουρα πρωτίστως).
