Κοντά από... μακρυά! - Far and close

Από την Αυστραλία και την ευρύτερη Ν/Α Ασία μέχρι την Ελλάδα, μια δημοσιογραφική και προσωπική ματιά στο κοινό μας γίγνεσθαι - From Australia end greater S/E Asia, a professional journalist and personal view.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Τράπεζες εναντίον πολιτών




Αντιδρούν  οι τράπεζες στο νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των χρεών που προωθεί με το σχετικό νομοσχέδιο η κυβέρνηση. 

Αντιδρούν βάσει οργανωμένου σχεδίου με το οποίο στοχοποιούν προσωπικά τους πολιτικούς οι οποίοι έχουν αναλάβει την υλοποίηση της εντολής από τον πρωθυπουργό. Και υλοποιούν βήμα-βήμα όσα περιλαμβάνει το σχέδιο, λειτουργώντας παρακρατικά.

 (Δεν είναι δύσκολο, αν κάποια στιγμή εμφανιστούν τα pay-rolls των δημοσιογράφων από τις τράπεζες είναι αυτονόητο πως η κάθαρση στο επάγγελμά μας θα διευκολυνθεί ιδιαίτερα...)

Το νομοσχέδιο βοηθά -οσο βοηθά, όντας "αναγκαστικά" ημίμετρο- τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αναπνεύσουν και να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία οικονομικής ανάτασης.

Προσωπικά μόνο μια φορά έχω μετανοιώσει που δεν χειροδίκησα σε βάρος μεγαλοστελέχους ιδιωτικής τράπεζας.

Τραπέζι, καλεσμένος Καθαρά Δευτέρα σε εκπληκτικό σπίτι φίλου στον Μυλοπόταμο. Παρόντες αρκετοί Κρητικοί επιχειρηματίες. Οι τσικουδιές κι ο μαρουβάς συντροφεύουν εκπληκτικά θαλασσινά εδέσματα που τσουρουφλίζονται στη θράκα και, ως συνήθως, γύρω από τα κάρβουνα έχει πιάσει πόστο αντροπαρέα.
Παρατήρησα πως ένας ευτραφής αντιπαθητικός και ξινός τύπος καθόταν μεν στην παρέα αλλά δεν μιλούσε, ούτε του απηύθυνε κανείς το λόγο. Ο συγκεκριμένος, δεν έδειχνε να θίγεται, άλλωστε ήταν σαφής ο λόγος της παρουσίας του στην παρέα:
 Η δυνατότητά του να αρπάζει -με βλέμμα γεμάτο λαιμαργία- τον φρεσκοψημένο μεζέ, με το που έβγαινε από τη φωτιά, ήταν εντυπωσιακή. Τον καταβρόχθιζε καυτό σε χρόνο μηδέν με τη βοήθεια μιας  μεγάλης γουλιάς από την σπιτική ρακί και έπαιρνε θέση, σπρώχνοντάς φυσικά, για τον επόμενο γύρο...



Η κουβέντα και τα πειράγματα μεταξύ των υπολοίπων έδιναν και έπαιρναν, στο πνεύμα της ημέρας.

Ο χοντρός μίλησε μόνο μια φορά. (με γεμάτο στόμα, φυσικά...):

"Ρε κορόιδα, όση ώρα τρώτε και κάνετε χαβαλέ, σας κοιτάω και σας λυπάμαι. Για εσάς είναι μια ημέρα  χαμένη, λόγω αργίας. Ενώ εγώ, που είμαι τράπεζα μπορώ να τρώω και να πίνω και μόλις γυρίσω σπίτι μου χορτάτος θα τσεκάρω με το laptop πόσα χρήματα κέρδισα, τοκίζοντας και "παίζοντας" με τα δικά σας χρήματα!"  

Το παράδειγμα το αντλώ από το πρόσφατο παρελθόν γιατί δεν μπορώ να μιλήσω -λόγω of the record- για όσα έχω ακούσει τις τελευταίες ημέρες, ασχολούμενος δημοσιογραφικά, στην καρδιά των εξελίξεων. Το μόνο που μπορώ να επισημάνω είναι πως πλέον, ο συγκεκριμένος ευτραφής και αποκρουστικός τύπος, σήμερα δεν θα μου προκαλούσε εντύπωση.