Ο πολιτικός πολιτισμός που επικαλέστηκε ο Αντώνης Σαμαράς, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, χρειάζεται κάτι παραπάνω από ωραία λόγια και χαμόγελα μεταξύ παλιών φίλων και συμμαθητών.
Ο κ. Σαμαράς, τώρα που η νίκη του είναι φρέσκια, οφείλει να προσέξει. Η ταυτότητα και το παρελθόν στενών συνεργατών του στον κρίσιμο τομέα της επικοινωνίας, ήδη τον εκθέτει βαρύτατα. Οφείλει να αφουγκραστεί την πικρία και την απογοήτευση πλήθους κορυφαίων στελεχών του κόμματός του και να πάρει άμεσα ριζοσπαστικά μέτρα, πριν είναι πολύ αργά.
Το "καπέλωμα" του επικοινωνιακού επιτελείου του Αντώνη Σαμαρά από το "επικοινωνιακό" τιμ του Ρουσόπουλου -και μάλιστα με τα πιο εκτεθειμένα πρόσωπα του σκοτεινού μηχανισμού του-, μόνο σε καλό δεν θα του βγει.
Οι πρόσκαιρες "επιτυχίες" στο εσωκομματικό μέτωπο των καμικάζι του Ρουσόπουλου, οι οποίοι εφάρμοσαν γνωστές παρακρατικές μεθόδους που τόσο λάτρεψε ο Καραμανλής και τόσο ακριβά πλήρωσε και πληρώνει ο ίδιος και η χώρα, έχει αποδειχθεί πως στην πορεία οδηγούν σε μη αναστρέψιμα Βατερλό.
Αν ο Σαμαράς έπεσε στην παγίδα τους, είναι λίγος. Αν τους ανέχεται -ως μεταβατική φάση- είναι χλιαρός και θα τον φάνε. Αν τους εξαποστείλει στον καιάδα της ανυπαρξίας με δημόσια αποκήρυξη των πρακτικών τους αλλά και όσων έχουν διαπράξει μέχρι τούδε, θα κάνει καλό στον ίδιο και την πολιτική προοπτική του, εισπράττοντας την αποδοχή και την αναγνώριση εκατοντάδων ικανών (και καθαρών ηθικά και νομικά) στελεχών.
Αν επιμείνει να στηριχθεί πάνω τους, τον περιμένει χειρότερη ξεφτίλα από τον Καραμανλή.
