Μέσα στην έξαρση του πυρετού και της θολούρας που με φίλεψε η νέα μου φίλη με το δύστροπο όνομα Η1Ν1, ξαφνικά συνειδητοποίησα πως με είχε λούσει κρύος ιδρώτας.
Ανοίγω έντρομος τα μάτια, η πραγματικότητα και η φαντασία έχουν γίνει ένας ασαφής πολτός.
Βλέπω μπροστά μου τον πολύδωρα ή πολύποδα ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο και μετά αβραμόπουλους και άλλα στοιχειά να επιτίθενται με ρομφαίες μέσα από κρότους και καπνούς. Και μαζί τους, υπερφυσικοί ηγέτες, γεννημένοι κάπου ανάμεσα στο μηδέν και το άπειρο να υπόσχονται νίκη και άλλα μεγαλεία. Πάνω που το παραλήρημα άγγιζε τα όρια του φαιδρού και τίποτε δεν απέκλειε να χειροτερέψει με την εμφάνιση κανενός aris, έκλεισα την τηλεόραση.
Απλό είναι. Και η γρίπη έχει τα όρια της...
