Από τη συλλογή διηγημάτων : "Η1Ν1 και άλλες άρρωστες ιστορίες, εκδόσεις ΒΗΧΑΣ, Τζάνειο 11/2009
Εκεί που προσπαθούσα μέσα στο νεφελώδες (διεθνώς) τοπίο να ενημερώνομαι έγκυρα για το θέμα της νέας γρίπης (Η1Ν1) και αντίστοιχα να αποφασίσω με ψυχραιμία για τα μέτρα που θα λάβουμε οικογενειακώς, τσούπ, οι εξελίξεις με πρόλαβαν.
Άρπαξα τον ιούλη σε πολύωρη επίσκεψη σε νοσοκομείο και όχι μόνο αυτό αλλά με τα πρώτα συμπτώματα να γαργαλούν τον λάρυγγα, έκανα και το προγραμματισμένο εμβόλιο για την κανονική γρίπη! Τι να πώ, αισθάνομαι ως πειραματικός σωλήνας στο μάθημα της βιοχημίας. Οι φίλοι μου με αποκαλούν ήδη μεταλλαγμένο και X-MAN αλλά έτσι είναι οι φίλοι μου, βλέπουν πολλές ταινίες...
Παραδομένος λοιπόν στην παραζάλη του ιού (τον οποίο, πιστέψτε με, τον καταλαβαίνεις όταν τον έχεις...), παρακολουθώ την επικαιρότητα, ευρισκόμενος σε αναγκαστική άδεια από βροχή ευθυνών και υποχρεώσεων. Θα μπορούσε να είναι καλό αυτό αν δεν επέστρεφαν οι ίδιες σκέψεις για τις δουλειές με βασανιστική επιμονή, ακόμη και σε στιγμές ημι-ληθαργικές...
Μέσα σε νέφη πυρετού και ονείρων αλληλοπλέκονται πληροφορίες, κάμερες, κείμενα, ιστοσελίδες, πρόσωπα και καταστάσεις σε ένα σουρεαλιστικό σύνολο που άλλοτε μοιάζει με παρωδία της πραγματικότητας και άλλοτε με εφιάλτη έτοιμο να με καταπιεί.
Ταμιφλού, τσάι κι απομόνωση. Από πού κλείνει ο ρημάδης ο διακόπτης;
