Κοντά από... μακρυά! - Far and close

Από την Αυστραλία και την ευρύτερη Ν/Α Ασία μέχρι την Ελλάδα, μια δημοσιογραφική και προσωπική ματιά στο κοινό μας γίγνεσθαι - From Australia end greater S/E Asia, a professional journalist and personal view.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Για τα μπάζα


Στην Ελλάδα μόνο μια προσπάθεια της προκοπής ξεκίνησε την προηγούμενη δεκαετία για να καθαρίσει η σαπίλα στην ΕΛ.ΑΣ και η συντεχνιακή αντίληψη, συνεπικουρούμενη από πολιτική κάλυψη, την τελείωσε στην αρχή της.
Ελπίζω πώς τουλάχιστον οι μπάτσοι (όχι αστυνομικοί βεβαίως) που λιάνισαν στο ξύλο δύο δεκαπεντάχρονα παιδιά χθές Κυριακή στις 07:00 το απόγευμα στην Ομόνοια και τους έκραξαν εκατοντάδες περαστικοί κάθε ηλικίας (καμία σχέση με την πορεία, από τον ηλεκτρικό έβγαιναν), να υποστούν έστω και την βάσανο της παραπομπής για βασανισμό κρατουμένων και μάλιστα ανηλίκων. Τους είχαν βάλει χειροπέδες και τους έδερναν αλλύπητα (αίμα από τα μάτια και τα αυτιά έβγαλαν) τέσσερις διμοιρίες.
Εκπληκτικά υπεύθυνη δουλειά για να αναδείξει την κτηνωδία έκανε συνάδελφος ρεπόρτερ απο τον alpha radio σε ζωντανή μετάδοση, ενω τις σκηνές κατέγραψαν με τα Νέα Μέσα Ενημέρωσης (κινητά) δεκάδες πολίτες. Λυπάμαι που δεν συγκράτησα το όνομα του άξιου συνάδελφου, ο οποίος δέχθηκε επίθεση με βόμβες κρότου και βρισιές όταν επιχείρησε ΟΠΩΣ ΕΠΙΒΑΛΕΙ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ να μιλήσει στον παριστάμενο αξιωματικό.
Θα περάσει έτσι;
Ε, τότε δεν θα έχουμε κάνει τίποτε για να σταματήσουμε τον επόμενο ράμπο.
Θα τον έχουμε επιβραβεύσει ως κράτος κλείνοντάς του (ξανά) το μάτι...
Έχω χειριστεί δημοσιογραφικά δεκάδες περιπτώσεις διεφθαρμένων αστυνομικών (απο υποστράτηγους εν ενεργεία μέχρι τον τελευταίο μιζιάρη στο μικρότερο Αστυνομικό τμήμα) και έχω αντιμετωπίσει πάρα πολλές περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας -στα όρια της κτηνωδίας- εναντίον διαδηλωτών, μεταναστών, χρηστών ναρκωτικών ακόμη και τυχαίων περαστικών.
Έχω ζήσει πρίν κάποια χρόνια μαζί με γνωστό και άξιο προβεβλημένο στέλεχος της τηλεόρασης "έλεγχο" απο ράμπο με πιστόλια για (πιθανή!!) τροχαία παράβαση. Τους έβαλα χέρι για την συμπεριφορά τεξανού σερίφη, ζήτησαν συγνώμη και άρχισαν το γλύψιμο (λόγω "επωνυμίας" και δημοσιογραφίας το έκαναν) και έφυγαν με τη συμβουλή μας να ηρεμήσουν γιατί θα φάνε το κεφάλι τους.
Μισή ώρα μετά έκαναν ανάλογο "ντού" σε άλλον πολίτη, χρήστη ναρκωτικών, ο οποίος είχε πάρει τη δόση και καθόταν στο αυτοκίνητό του. Δεν ενοχλούσε κανέναν.
Μέσα στη θολούρα του, βλέποντας πιστόλια να τον σημαδεύουν και ακούγοντας ουρλιαχτά, τους πυροβόλησε και τους σκότωσε.
Και τους δύο.
Άφησαν πίσω τους ορφανά...
Οι εποχές αλλάζουν (;)
Το γεγονός της Ομόνοιας εκθέτει ακόμη περισσότερο την Ελλάδα και την τριτοκοσμική, βαλκανική αστυνομία της που παραμένει από πρόθεση στο επίπεδο του μπάτσου.