"Εκεί που κλείνει ένα σχολείο, φυτρώνει μια φυλακή".
Και το αντίστροφο.
Έχω "μπεί" σε πολλές Ελληνικές φυλακές και αρκετές σε γειτονικές χώρες (Αλβανία, Βοσνία, Τουρκία, κατεχόμενα), είτε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, είτε εξαιτίας ακριβώς του ρεπορτάζ.
Οι διαφορές που θα μπορούσα να απαριθμίσω είναι -δυστυχώς- λίγες και ανούσιες, εκτός αν θέλουμε να μιλήσουμε για το ποιές είναι χειρότερες.
Το Ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα έχει δημιουργήσει το μεγαλύτερο σχολείο εγκληματικότητας, τις φυλακές.
Ταυτόχρονα, είναι καθημερινότητα οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ντροπιαστικές συνθήκες διαβίωσης και η κυριαρχία της μαφίας και της ομερτά σε κάθε επίπεδο, εκατέρωθεν των τειχών.
Με ημίμετρα δεν γίνεται πλέον τίποτε.
Χρόνια με "μπαλώματα" το σύστημα, έφτασε στα όρια του.
Καιρό τώρα.
Και έσκασε.
(Κάποιοι όμως τα 'λεγαν απο την εποχή του Πετρόπουλου. Και νωρίτερα ακόμη...)
