Έτσι έφυγε (καί) ο Γιώργος.
Παλικάρι, φίλος, άνθρωπος.
Δημοσιογράφος, δάσκαλος καί παιδαρέλι.
Αγέραστος, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Φίλε Γιώργο, με δάκρυ και χαμόγελο σε χαιρετούμε οι φίλοι σου.
Θα βρεθούμε ξανά στην αγέραστη και άφθαρτη μνήμη μιάς όασης με παγωμένο νερό στην καρδιά της σαχάρας.
Με δυό κάρπούζια, ενα για κάθένα μας, εμένα και τον Φερεντίνο κι εσύ να γελάς, όπως κάθε μέρα -καλή και κακή-, πάντα γέλαγες.
( Βρε συνάδελφε, 17 Νοέμβρη και την κοπάνησες από το ρεπορτάζ;)