Πολιτική προ των πυλών;

Την έχουν αποκαλέσει "τέχνη του εφικτού" αλλά πολλοί την φωνάζουν μονολεκτικά, απλά "πόρνη".

Ένα είναι όμως σίγουρο :

Η πολιτική επιστρέφει.


Χρόνο με το χρόνο ζούμε σε πιο υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον.
Και να ψέλλιζε κανείς "υπερβολές" ήταν ανεκτό κάποτε. Τώρα που οι βαθύτατες πληγές από τις καταστροφικές πυρκαγιές έχουν σφραγίσει ανεξίτηλα κάθε γωνιά της Ελλάδας, δεν είναι.
(Πρόσφατες είναι οι εικόνες των διακοπών. Όπου και να ταξίδεψε κανείς στην Ελλάδα, είδε).

Η έκταση της καταστροφής όσο και η αποδεδειγμένη πια αδυναμία να αποκαταστήσει η κυβέρνηση ουσιαστικά και δημιουργικά τους πραγματικά πληγέντες, αποτελεί πολιτική ανεπάρκεια. Υπερκομματικής σύνθεσης ως πρός τα αίτια βέβαια, αλλά πλέον οι συμψηφισμοί ακούγονται ως περιττή πολυτέλεια...

"The Sun", Edvard Munch, ©2006 The Munch Museum

Χρόνο με το χρόνο ζούμε με περισσότερους -άμεσους και έμμεσους- φόρους, με μικρότερες πραγματικές αυξήσεις μισθών, με ραγδαία αυξανόμενο (πραγματικό) πληθωρισμό, με κάθε νομοταγή φορολογούμενο να συνθλίβεται από δύο συνεργαζόμενους τοκογλύφους :
Τις τράπεζες και το κράτος.

Η εξόφθαλμη αδυναμία των κυβερνήσεων να διαγνώσουν, διαβλέψουν και προλάβουν την κερδοσκοπική λαίλαπα σε βάρος των πολιτών αποτελεί πολιτική ανεπάρκεια.

Χρόνο με το χρόνο η κοροϊδία περισσεύει :
-Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους αντί να ενισχύονται και εκσυγχρονίζονται, πέφτουν στο ναδίρ της δημόσιας υπόληψης. Η διαφθορά, ήδη τερατώδης, επίσης αυξάνεται.
-Το μαύρο χρήμα, το λαθρεμπόριο, τα πλαστά τιμολόγια, οι κομπίνες και τα λαμόγια επιπλέουν στον αφρό, βγάζοντας επιδεικτικά τη γλώσσα στην ανοχύρωτη πολιτεία.
Η (τουλάχιστον) αδυναμία διαμόρφωσης κλίματος εμπιστοσύνης στις συναλλαγές και η επιβράβευση της ασυδοσίας έχει εκτινάξει στα ουράνια τα κέρδη επιχειρήσεων και τραπεζών. Τελεία.

"The Storm," by Edvard Munch, 1893, ©2006 The Munch Museum

Τέλος, χρόνο με το χρόνο η ποιότητα της ζωής όλων μας υποβαθμίζεται :
-Ανεξέλεγκτη αγορά, προϊόντα μαϊμούδες πίσω από κάθε προϊόν. Το εγκληματικό σκάνδαλο με τη μελαμίνη σε 18 (!) μέχρι τώρα κινεζικές εταιρίες παραγωγής βρεφικού γάλακτος που συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη με την έκταση που απειλεί να λάβει, αποτελεί δυστυχώς ένα ηχηρό παράδειγμα του τι μπορεί να προκαλέσει η ανεπάρκεια ελέγχων. Τα μολυσμένα έλαια δηλαδή πως έφτασαν στο ράφι του Έλληνα καταναλωτή, πριν από λίγους μόλις μήνες.
Ή το ξεχάσαμε;

"Evening on Karl Johan Street," by Edvard Munch, 1892, ©2006 The Munch Museum

Δεν τα βλέπω "άσπρα ή μαύρα".
Διαπιστώσεις καταγράφω, ενδεικτικές ενός κλίματος που το αισθάνεται καθένας κινούμενος εντός της πραγματικής, καθημερινής και πολυεπίπεδης Ελληνικής κοινωνίας. Οι διαπιστώσεις αυτές, δημοσιογραφικά αποτυπώνονται :
-Ως επιχείρημα πως πράγματι, η πολιτική επιστρέφει.
Είναι στα χείλη των πολιτών με ωμό, αυθεντικό τρόπο:
- Η αμφισβήτηση, η επιβράβευση, η ανοχή, η αλλαγή πλεύσης, η τιμωρία ακόμη και η χλεύη αποτελούν εργαλείο των πολιτών. Και η κριτική στάση πλέον συνοδεύεται όχι μόνο με αιτήματα αλλά κυρίως με απαιτήσεις.
Όλο και πιο συχνά ακούγονται οι φωνές που απαιτούν τα μίνιμουμ του Ευρωπαίου πολίτη πρώτης ταχύτητας να αποτελεί ρεαλιστικό στόχο και όχι κλούβια, πολιτικάντικη και δημαγωγική υπόσχεση.

"The Dance of Life," by Edvard Munch, oil on canvas, 1899-1900, Oslo ©2006 The Munch Museum

Η πολιτική επιστρέφει. Η αυτοδυναμία δείχνει να φεύγει.

Μία ακόμη μεταπολίτευση είναι προφανώς αναγκαία.