Το Λονδίνο μου αρέσει να το περπατάω. Κι όταν, σπάνια ως γνωστόν, ο ήλιος εμφανίζεται, το παιχνίδι των χρωμάτων είναι μαγικό.
Μ' αρέσει η αισθητική της πόλης, η αρχιτεκτονική, το spirit που κυριαρχεί παντού, στους δρόμους, τα μαγαζιά αλλά και τις pub. Και παρότι καπνιστής, πολύ χαίρομαι που το κάπνισμα έχει απαγορευτεί παντού. Και φυσικά χωρίς "σκόντο". Ευτυχώς εδώ ΔΕΝ είναι Ελλάδα...
Όποτε μπορώ επισκέπτομαι το Βρετανικό Μουσείο, όλες οι πτέρυγες είναι εκπληκτικές αλλά η αίθουσα των μαρμάρων του Παρθενώνα ξεχωρίζει. Θαυμάζω τα εκθέματα, χωρίς δήθεν εθνικές εξάρσεις και πατριωτισμούς της δεκάρας. Η ευκαιρία που έχει ο επισκέπτης να συγκρίνει πολιτισμούς είναι συγκλονιστική.
Night life? Αν όχι εδώ τότε που; Για αρχή, Παρασκευή βράδυ στο καφέ της Tate Modern παρέα με Πικάσο και Ματίς και τη θέα στον Τάμεση που κόβει την ανάσα.
Για συνέχεια; Ε, αυτό δεν είναι για post, ο καθένας ανακαλύπτει το Λονδίνο που γουστάρει...
