Η δολοφονία του Σωκράτη αποτελεί την τραγικότερη επιβεβαίωση πως στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες τριτοκοσμικές χώρες η αμφισβήτηση των πυλώνων -κρυφών και φανερών- του συστήματος και των παρα-φυάδων του είναι θανατηφόρα ενασχόληση.
Κάθε λεπτό περνούν σαν ταινία μπροστά στα μάτια μου όσα ζήσαμε και συζητήσαμε μαζί, όσα ξέραμε και διαχειριζόμασταν με ατσάλινη εμπιστοσύνη από κοινού.
Και πνίγομαι.
Η δολοφονία του Σωκράτη είναι νίκη του παρακράτους.
Των Σκοτεινών.
Στην Ελλάδα, όπως καλά γνωρίσαμε μαζί με τον Σωκράτη, κυβερνούν οι Σκοτεινοί.
Ο Σωκράτης συνέχιζε με το ίδιο αδιάλειπτο πάθος να κυνηγά ανεμόμυλους και να υπηρετεί Αρχές.
Τις δικές του αξίες, αυτές για τις οποίες δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ.
Η διαδρομή του, από την τραγική φτώχεια μέχρι την αναγνώριση υπήρξε ένας χορός αποφασιστικότητας.
Ο Σωκράτης, εκτός των άλλων -και σε απόλυτη δυσαρμονία με την εποχή του-, δεν ήταν φιλοχρήματος.
Εύχομαι με όλη μου την οργή να βρεθεί ο ηθικός αυτουργός.
