ΚΡΑΤΟΣ VS ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Η Κάθαρση θέλει στήριξη, όχι υποκρισία.

 Αν θέλει κανείς να αξιολογήσει με μια τιμιότητα το πολιτικό σκηνικό, οφείλει να  αναγνωρίσει στον Γ. Παπανδρέου πως, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν έχει προσπαθήσει να συγκαλύψει τους διεφθαρμένους. 

Αρνείται, με πράξεις που επιτρέπουν να διαφανεί πως, το εννοεί.

Είναι πρωθυπουργός σε μια από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες του πλανήτη, η οποία λόγω ακριβώς αυτής της "ιδιότητας" που έχει τις ρίζες της στο πολιτικό σύστημα, έφτασε στην πτώχευση.

Φυσικά προηγήθηκε η ηθική κατάπτωση, και η καταρράκωση κάθε συναλλαγματικής έννοιας.
Η χώρα βυθίστηκε για δεκαετίες σε έναν βούρκο στον οποίο συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας.

Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, άλλοι μέσω της ανοχής και άλλοι μέσω της αποσιώπησης, οι περισσότεροι όμως αναζητώντας το δικό τους δρόμο για να βουτήξουν το δάκτυλο στο κλεμμένο μέλι.

Σε αυτή την κατηφόρα, η διακυβέρνηση Σημίτη, αποτέλεσε μια γέφυρα ανάμεσα στο "κρατικοδίαιτο" ΠΑΣΟΚ που κολυμπούσε στη διαφθορά και τον κρατισμό και τη δυνατότητα που ανοίχθηκε, να ενταχθεί αυτό το "τσίρκο του "παραλόγου", στην Ε.Ε και μέσω των θεσμών, της διαφάνειας και της αναδιοργάνωσης του ρημαδιού με Ευρωπαϊκούς όρους, να φτιαχτεί στο μέλλον το μαγαζί.

Ο Σημίτης, για να προχωρήσει, έπρεπε να συνυπάρξει με Μαντέληδες και Τσοχατζόπουλους.
Και πολλούς άλλους, βεβαίως.
Μπροστά στο όραμα της ΟΝΕ και την αναπτυξιακή ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων (με απογειωμένη τότε την ανάπτυξη...), ο πρώην πρωθυπουργός ανέχτηκε πολλά, αποσιώπησε ακόμη περισσότερα, προσηλωμένος πάντα στον κεντρικό στόχο, την ΟΝΕ και την ιστορική ευκαιρία της Ελλάδας, ή να ανήκει, (έστω κι αν δεν το άξιζε και το απέκρυψε), στην ελίτ της Ευρώπης ή όχι.
Και μοιραία, με την ένταξη και την ανυπαρξία πρόβλεψης για αποπομπή χώρας από την ευρωζώνη, θα αναγκάζονταν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να σενιάρουν το μαγαζί, πριν μολύνει και τα δικά τους.
Δεν πρόλαβαν, γιατί στη συνέχεια η "Ελληνική μόλυνση" έγινε λοιμός. Να γιατί:

-Τον Σημίτη διαδέχθηκε η εθνική καταστροφή των κυβερνήσεων του κώστα καραμανλή.

Η Ελλάδα, ούσα από πριν ανέτοιμη και ανεπαρκής, χειροτέρεψε τη θέση της με ταχύτητες, μεγέθη και τρόπους που θα καταγράψει η Ιστορία κάτω από μια νέα διευρυμένη έννοια της "Εθνικής προδοσίας".

Αυτήν την κατεστραμμένη, λόγω εγγενούς σχέσης με τη διαφθορά χώρα, ανέλαβε να κυβερνήσει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Η προσπάθεια που γίνεται, σε ότι αφορά τη χώρα, έχει δύο πυλώνες οι οποίοι είναι ετοιμόρροποι:

-Επιβίωση και Κάθαρση.

Και οι δύο μάχες, δεν έχουν κριθεί.

Και οι δύο όμως μάχες είναι υπαρκτές, με πολλά μέτωπα και απρόβλεπτη κατάληξη.

Αλλά δίνονται, ας το αναγνωρίσουμε επιτέλους, υπερκομματικά,  για το καλό όλων.
Τώρα, δεν χωρά υποκρισία. Το παρακράτος που προστατεύει το χθες, δαγκώνει ακόμη...