Η Ελλάδα θα μπει στην εντατική για πολλά χρόνια
«Αγαπητοί Κύριοι,
Σύμφωνα με τη δήλωση της 11ης Απριλίου 2010 για τη στήριξη της Ελλάδας από τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, οι ελληνικές αρχές ζητούν διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνω σε ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών, που θα στηρίζεται στα συμπεράσματα του ECOFIN του Φεβρουαρίου και το οποίο θα μπορεί να υποστηριχθεί με οικονομική βοήθεια από τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ στην περίπτωση που οι ελληνικές αρχές αποφασίσουν να αιτηθούν μία τέτοια βοήθεια. Με εκτίμηση,
Γιώργος Παπακωνσταντίνου».
Γιώργος Παπακωνσταντίνου».
Όλοι καταλαβαίνουν πως, εφόσον δεν φαίνεται να υπάρχει καμία άλλη ρεαλιστική λύση, όποιοι κι αν είναι αυτοί οι όροι, όσο σκληροί κι αν είναι, θα αναγκαστεί η χώρα και οι κάτοικοί της να ζήσουν μ' αυτούς για πολλά χρόνια.
Για τουλάχιστον μια πενταετία η Έλληνες θα ζούν σε μια φτωχή χώρα. Τα μέτρα δεν θα κάνουν διαχωρισμό σε Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα.
Χιλιάδες άνθρωποι θα απολυθούν. Η κατανάλωση, για να επιτευχθεί ο αποπληθωρισμός θα φτάσει στο μηδέν.
Επιβίωση, όχι ζωή για εκατομμύρια Έλληνες. Όχι όμως για όλους:
Όσοι ξέσκισαν τις σάρκες της δημόσιας οικονομίας, έχουν αποθηκεύσει τα κλεμμένα για τις δύσκολες ημέρες.
Για σκεφτείτε το : Έναν τίμιο οικογενειάρχη που θα αναγκαστεί να βγάλει στο σφυρί το σπίτι του, λόγω ανέχειας...
Ποιος θα το αγοράσει για ένα κομμάτι ψωμί; Ο κλέφτης, από τα κλεμμένα.
Και μετά την κρίση ποιος θα είναι (ξανά) ο πλούσιος;
Όπως μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, η επιχειρηματική τάξη που γεννήθηκε ήταν οι λαδάδες και οι συνεργάτες των Γερμανών.
Απλοϊκά όλα αυτά θα πουν κάποιοι. Και καλά θα κάνουν, αφού ζουν στη χώρα των λαδάδων και της ατιμωρησίας.