Κοντά από... μακρυά! - Far and close

Από την Αυστραλία και την ευρύτερη Ν/Α Ασία μέχρι την Ελλάδα, μια δημοσιογραφική και προσωπική ματιά στο κοινό μας γίγνεσθαι - From Australia end greater S/E Asia, a professional journalist and personal view.

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ΚΟΣΜΟΣ

foto: alekos markellos
Κάρατζιτς: Μπροστά στους εφιάλτες που γέννησε
  Σήμερα ο σφαγέας των Βαλκανίων (ο ένας γιατί ο Μπλάντιτς διαφεύγει)  Ράντοβαν Κάρατζιτς, στη διάρκεια της δίκης του που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη, βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με ένα από τα θύματά του.


Το θύμα -μουσουλμάνος της Βοσνίας- άνοιξε το πουκάμισό του μπροστά στους δικαστές και έδειξε τον σταυρό που είχαν χαράξει στο στήθος του οι Σέρβοι στρατιώτες του Κάρατζιτς. 

Όταν τον ρώτησαν οι δικαστές για τα ψεύτικα δόντια του, απάντησε πως του τα έσπασαν όταν έβγαλαν απότομα την κάννη ενός όπλου από το στόμα του.

Είπε κι άλλα πολλά, φρικτά κι αληθινά. Ήταν ο πρώτος μάρτυρας σε μια δίκη που ο ηθικός αυτουργός, ο Μιλόσεβιτς, "έφυγε νωρίς".

Και τους δύο,  Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς το "infologio" τους γνώρισε προσωπικά. 

Ειδικά τον Κάρατζιτς.

Θεωρώντας πως, όντας Έλληνας, άρα "αυτονόητα" χριστιανός (του ορθόδοξου δόγματος) και παραβλέποντας τη δημοσιογραφική ιδιότητα, τον θυμάμαι κάτω από μια στρατιωτική τέντα σε ένα χωράφι κοντά στο Πάλε να μου περιγράφει πως "είδε όραμα την Παναγία και του ζήτησε να καθαρίσει τα μέρη του από τους αλλόθρησκους που εδώ κι αιώνες "μολύνουν" τα άγια σερβικά χώματα".

Τον θυμάμαι ακόμη να δίνει εντολές (με σφαλιάρες) σε στρατιώτες του ώστε να ανακρίνουν πιο άγρια τους κρατούμενους:
-Επρόκειτο για δυο οικογένειες μουσουλμάνων από κοντινό χωριό.

Όταν πλέον οι κραυγές τους έκαιγαν με την ένταση, όχι τα αυτιά, αλλά την ψυχή κάθε φυσιολογικού ανθρώπου, προέτρεψε τον οπερατέρ που με συνόδευε να πάρει "ένα πλάνο τα σκυλιά".

Ευτυχώς ο συνάδελφος, άγγλος με διεθνή πολύχρονη εμπειρία σε εμπόλεμες περιοχές, δεν ανταποκρίθηκε.

Υποστήριξε πως από την υγρασία δεν λειτουργούσε η κάμερα.

Και λέω ευτυχώς, τόσα χρόνια μετά, γιατί γνώριζα πως αν σήκωνε την κάμερα θα τους βασάνιζαν κι άλλο...

"Not in my name, men", είπε με σιγανή φωνή ο συνάδελφος.

Ήταν η πρώτη φορά, -αλλά όχι η τελευταία- που άκουσα αυτή τη φράση...