Αναπόφευκτα οι μελλοντικές σελίδες που θα καταγράφουν την σύγχρονη ελληνική ιστορία, κυρίως τη μεταπολιτευτική περίοδο της, θα σταθούν στο ναυάγιο που βιώνουμε ως χώρα σε πραγματικό χρόνο.
Κρατώντας αποστάσεις και γνωρίζοντας πως δεν συγκρίνονται στην πραγματικότητα διαφορετικές ιστορικές περίοδοι, μπορεί να αναφερθεί κανείς στη στήριξη που σήμερα προσφέρθηκε από την Ε.Ε -έναντι βαρύτατης υποχρέωσης προσαρμογής- στην Ελλάδα, ως το "μεταπολιτευτικό σχέδιο Μάρσαλ", θυμίζοντας την αντίστοιχη μετεμφυλιακή προσφορά των ΗΠΑ στην ερειπωμένη Ελλάδα, παραμονές της δεκαετίας του ΄50.
Τότε το δόγμα ήταν, χοντρικά, η αποτροπή της επέλασης των Σοβιετικών, σήμερα το δόγμα είναι η αποτροπή των κερδοσκόπων από την εκμετάλλευση της Ελληνικής αδυναμίας σε βάρος του ευρώ.
Τότε η βοήθεια είχε ανταλλάγματα και συνέπεια την ενεργό ανάμιξη του αμερικανικού παράγοντα στα εσωτερικά της χώρας, με γνωστή σε όλους την συνέχεια.
Σήμερα η εγκατάσταση των τριών κηδεμόνων (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) αποτελεί τμήμα αυτού που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου αποκάλεσε δικαίως "απώλεια (εθνικής) κυριαρχίας".
Η ταχύτητα -αλλά και η δριμύτητα- των εξελίξεων δεν έχουν ακόμη φωτίσει ολόκληρη την εικόνα.
