Προλογίζοντας το 2010: Η σφαλιάρα και ένα παράδοξο...

 Άγρια τα πράγματα.

 Η κυβέρνηση έχει ελάχιστα περιθώρια κινήσεων.

Η καταφυγή στο plan B μοιάζει να είναι μονόδρομος.

Ποτά, τσιγάρα, περικοπή επιδομάτων και ακολουθούν καύσιμα, ΦΠΑ (με υπαγωγή τραπεζών, ιδιωτικών κλινικών και καζίνο που μέχρι σήμερα δεν έχουν), και άλλα.

Οι μειώσεις στις αποδοχές, με όποιο τρόπο και σε όποιο ποσοστό επιβληθούν, θα είναι πραγματικές, όχι "λογιστικές".
 Δεν παρακάμπτονται.
Το μικροσκόπιο των ελεγκτών της Ε.Ε απαιτεί μετρήσιμα σε μηνιαία βάση αποτελέσματα.

Τουλάχιστον ο πανικός με τις αποδείξεις έχει προκαλέσει μια mini έκρηξη στην είσπραξη του ΦΠΑ, αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί παράθυρο(ακι) αισιοδοξίας.

Την ίδια ώρα οι τράπεζες (όπως η ΕΜΠΟΡΙΚΗ αλλά και άλλες) για να προλάβουν τη ρύθμιση των χρεών, σπεύδουν και αποσπούν από τους λογαριασμούς μικρομεσαίων χρεωμένων και χτυπημένων από την κρίση νοικοκυριών όποιο ποσό βρούν. Μισθούς, δώρα, ενοίκια κατοικιών. Όλα, δεν αφήνουν σέντ.

Σιγά - σιγά ακόμη και όσοι (και δεν ήταν λίγοι) έλεγαν "σιγά μωρέ, υπερβολές..." τώρα ακούν τη σφαλιάρα η οποία βουίζει πλησιάζοντας.

Ο υπαίτιος κάνει σκι στις Άλπεις, οικογενειακώς...


 Υ.Γ: Καταγράφοντας το παράδοξο.


Πραγματικά είναι αξιοπερίεργο, έως προκλητικό για το κοινό αίσθημα κανείς από την λαίλαπα των κυβερνήσεων κ. καραμανλή, κανένα golden boy να μην έχει παραπεμφθεί για τις ευθύνες της κατάντιας. Το είπαν και ο Τρισέ και ο Μπαρόζο στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου όταν τους παρουσίασε το πραγματικό έλλειμμα: Πρέπει να αναζητηθούν και αποδοθούν ευθύνες.
Μα, δεν είναι λογικό και αναμενόμενο, κάποιοι να πρέπει να οδηγηθούν άμεσα στη δικαιοσύνη; 


Όταν αναγκάζεις έναν ολόκληρο λαό να υποβληθεί σε πολυετείς θυσίες οι οποίες θα θίξουν πραγματικά τα πενιχρά εισοδήματα επειδή συγκεκριμένα πρόσωπα προκάλεσαν  οικονομική καταστροφή, άλλοτε για προσωπικό όφελος και άλλοτε εξυπηρετώντας  επώνυμα συμφέροντα, και γνωρίζεις ποίοι είναι, δεν τους παραπέμπεις;  Τι είδους κοινωνικά αδικαιολόγητη "μεγαλοψυχία" είναι αυτή;


Από την άλλη είναι επίσης λογικό και αναμενόμενο, όταν βρίσκεις σε πόστα υπευθύνους για την κατρακύλα, σε οποιονδήποτε τομέα, τουλάχιστον να τους διώχνεις κλοτσηδόν. Η Γαλατική ευγένεια δεν είναι υποχρεωτική, η ανοχή είναι  κοροϊδία πρός τους πολίτες, η διατήρηση στη θέση δεν είναι απόδειξη ανυπαρξίας ρεβανσισμού αλλά συννενοχή, η δε ενδεχόμενη επιβράβευση είναι μορφή  σαδομαζοχισμού , ενδεχόμενο που ξεπερνά την ήδη ανεξέλεγκτη και καλπάζουσα φαντασία του συγκεκριμένου blog.

Τέλος (υπο)σημείωσης προς ναυτιλλομένους, καπετάνιους και μη.