"...Το 43 ένας ναζί παραλίγο να σκοτώσει τον παππού σου επειδή έκλεβε μπομπότες. Κι αργότερα, το 50, εδώ έπλενε το μουλάρι που μας έδωσαν από την αμερικανική βοήθεια. Αργότερα, το 74 σε τούτη δω την ακτή θυμάμαι τη γιαγιά σου αλαφιασμένη να μας φωνάζει να βγούμε από το νερό και να πάμε να χαιρετίσουμε τον πατέρα. Που να ξέραμε τι ήταν επιστράτευση, μικρά παιδιά, σαν και σένα. Εδώ ο προ-προ πάππους σου έμπαινε με τα τσαρούχια και τη φουστανέλα στο νερό και τον πείραζε η μαρίδα της γειτονιάς...
Εδώ παιδί μου..."
Ίδια παραλία, γενιά έννατη.
Ζωή πέρα από τον χρόνο.
