David O'Kane, mirror of illusion, oil on canvasΘα στηθώ μπροστά στην οθόνη για να παρακολουθήσω το αποκαλούμενο debate των πολιτικών αρχηγών για δύο βασικούς λόγους:
Από επαγγελματική υποχρέωση αλλά και γιατί ως πολίτης αναζητώ ακόμη θέσεις και επιχειρήματα από την πλευρά αυτών που διεκδικούν να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα του τόπου και τις τύχες μας.
Φτωχό και χωρίς εκπλήξεις το προσδοκώμενο αποτέλεσμα με το στοιχείο που θα "κάνει τη διαφορά" να προκύπτει από τη στιγμιαία επικοινωνιακή επικράτηση ή από κάποιο λεκτικό ή εκφραστικό ολίσθημα. Το γνωστό από το μπιλιάρδο, τσάφ.
Λεπτομέρειες όπως το ντύσιμο, το μακιγιάζ, οι εκφράσεις του προσώπου, η άνεση μπροστά στο φακό, η γλώσσα του σώματος, το "εκπεμπόμενο μήνυμα", η σιγουριά, το σαρδάμ, η ερώτηση-παγίδα, η τεχνική της πειστικής αποφυγής και της μετατόπισης, η "σεμνότητα" και η υπερβολή αποτελούν ορισμένες από τις παραμέτρους που αντιμετωπίζουν με σχέδια επι σχεδίων και επαναλαμβανόμενες πρόβες τα επικοινωνιακά επιτελεία των αρχηγών των κομμάτων που συμμετέχουν.
Πόσος χώρος να μείνει πια για πραγματική πολιτική; Παρά τα μηνύματα των καιρών...
Να τολμήσω να πω πως θα επιθυμούσα να ήταν παρόντες τόσο ο Στέφανος Μάνος από την "ΔΡΑΣΗ", όσο κι ο Μιχάλης Τρεμόπουλος από τους "Οικολόγους -Πράσινους";
"Ενημέρωση σε δόσεις και σε ζωντανή κονσέρβα" μυρίζει το εγχείρημα, αλλά αυτό έχουμε, αυτό θα ψωνίσουμε. Ας είναι.
Νεώτερα, μετά την κατανάλωση του προϊόντος.
(Εφόσον αποδειχθεί ασφαλές για κατανάλωση, βεβαίως βεβαίως...)
