Κοντά από... μακρυά! - Far and close

Από την Αυστραλία και την ευρύτερη Ν/Α Ασία μέχρι την Ελλάδα, μια δημοσιογραφική και προσωπική ματιά στο κοινό μας γίγνεσθαι - From Australia end greater S/E Asia, a professional journalist and personal view.

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Η θάλασσα που πίνει ψυχές.


Το σκάφος κλωνίζεται από τα χτυπήματα. 
Απόλυτο σκοτάδι.

.

 Κατευθυνόμαστε Ανατολικά – Βορειοανατολικά.

 Τα όργανα δείχνουν πως βρισκόμαστε στην σωστή πορεία. 

Οι αισθήσεις, όχι. Το CB στο κανάλι 16 ουρλιάζει :

ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΕ, ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΕ, ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΕ.

 Προειδοποίηση θυελλωδών ανέμων. 

(Τώρα μου το λές;) 



Δεν υπάρχει κανένα φώς σε γωνία 360ο μοιρών, καμία ένδειξη στο ραντάρ.


Το GPS   επιβεβαιώνει το στίγμα. Βρισκόμαστε 60 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Τρίπολης της Λιβύης.



Στην πλάτη μας η Σικελία. Όλα τα φώτα του σκάφους είναι σβηστά, ακόμη και τα navigation, τα φώτα πορείας δηλαδή. Ακολουθούμε τις εντολές του σκάφους που μας συνοδεύει και με δεδομένο ότι η δραστηριότητά του δεν είναι σε καμία περίπτωση νόμιμη, ακολουθούμε υποχρεωτικά και σιωπηρά.

 Το «ραντεβού» με τα τρία πλοιάρια   από την Αφρική που μεταφέρουν  παράνομα περισσότερους από 500 μετανάστες από την γειτονική ήπειρο, δεν πραγματοποιήθηκε λόγω καιρικών συνθηκών. Παραμείναμε ερμάμενοι  για περισσότερες από τρείς ώρες σε εννέα μποφόρ, κάνοντας μόνο μικρά μπρός – πίσω με τη μηχανή.

Προσωπικά έχω καλές αντοχές στη θάλασσα , αλλά τόσες ώρες με «μπότσι» δεν τις άντεξε ούτε ο καπετάνιος.


  Στην πλάτη μας, στο Βορρά η Σικελία γλυκοχαράζει. Ξεκινάμε χωριστά το ταξίδι της επιστροφής.


Μπροστά μας η Μεσσίνα, αριστερά η Σικελία και δεξιά η Ιταλία. Ανεφοδιασμός στο   Reggio της Καλαβρίας, με φόντο τη Σκύλα και τη Χάρυβδη.

Επιστροφή μετά από επτά ημέρες προσπάθειας να καταγράψουμε, μαζί με άλλα ρεπορτάζ, τον τρόπο με τον οποίο η μαφία της Σικελίας, της Νότιας Ιταλίας, η Ισπανική αλλά και η Ελληνική, ελέγχουν την μεταφορά των μεταναστών της φτώχειας, της αρρώστιας και της ανισότητας, από την Aφρική στην Ευρώπη.

Σήμερα, στην ασφάλεια της καθημερινότητας στην Αθήνα, έμαθα πως στο συγκεκριμένο σημείο πνίγηκαν ή αγνοούνται περίπου 300 ψυχές, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. 

Στη φωτογραφία τέλους, δεκάδες μετανάστες από την Αφρική, μετά από αντίστοιχο ναυάγιο, επιβίωσαν κρατώντας τις άκρες από ένα δίχτυ για ψάρεμα τόνου. Ο καπετάνιος αρνήθηκε να τους ανεβάσει στο σκάφος του.