portrait of pablo picasso by franscesco martin, από : fine art america.
Δεν ήσαν λίγοι φίλοι και γνωστοί που αντέδρασαν στο πρώτο post του "info-λόγιου" τουλάχιστον με την απορία για την "μαύρη διάθεση".
Προσωπικά καθόλου δεν πάσχω από τέτοια διάθεση.
Σε αυτό το επίπεδο, οικογένεια, φίλοι και οι δικοί μου άνθρωποι μοιράστηκαμε τις γιορτινές ημέρες την αισιοδοξία και την θετική διάθεση που αναλογεί στην προσδοκία που διαπνέει την ατμόσφαιρα. Αυτά όμως σε προσωπικό επίπεδο, όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες στους περισσότερους, ανεξάρτητα από προσωπικές δυσκολίες ή αντικειμενικές στενοχώριες.
Η φύση του συγκεκριμένου blog ως δημοσιογραφικού κατά κύριο λόγο ημερολογίου δεν έβρισκε όμως λόγους να υποκείψει στην ίδια διάθεση. Η ελαφρότητα των ημερών μπορεί να "ξεκουράζει πρόσκαιρα την ψυχή" δεν μπορεί όμως να προβληθεί ως συγκαλυπτικός καπνός της σκληρής πραγματικότητας. Με ωμή βία έφυγε το 2008, με ωμή βία μπήκε το 2009. Στη Γάζα και το Ισραήλ δεν γιόρτασε κανείς πρωτοχρονιά...
Τα γνωρίζουμε όλοι : Η Κρίση και οι κρίσεις, αλυσιδωτά αντικατέστησαν στο καθημερινό λεξιλόγιο τις λέξεις πρόοδος και ανάπτυξη, προσδοκία και προσδοκιμότητα.
Οι καιροί εκτός από σκοτεινοί είναι συχνά και φαιδροί :
Η πολιτική ανεπάρκεια αναζητά ασπιρίνες σε δημοσκοπήσεις, δημόσιες σχέσεις και προβολή στα ΜΜΕ αντί για προτάσεις, τομές, λύσεις, ανατροπές...
Ας μην συνεχίσω για "τους μπάτσους", την "εξέγερση", την ανεργία, τη διαφθορά, τα σκάνδαλα αλλά και τη συγκάλυψη. Και...και...
Καράβι χωρίς πυξίδα δίπλα σε βράχια, υφάλους και ...καρχαρίες φαντάζει η Ελλαδίτσα, δεν πιστεύω πως δικαιολογεί βάλς στο κατάστρωμα. Το έκαναν στον "Τιτανικό" βέβαια, αλλά...
Κι όμως : ΄Με θετική διάθεση ξεκινώ. Από το αιώνιο χαμόγελο της αθωότητας και το καθαρό βλέμμα των παιδιών :
