Ήρθε απρόσκλητος, όπως το συνηθίζει. 

Έκανε τη βόλτα του πάνω απο το Κολοράντο, διασχίζοντας ένα μονοπάτι 270 χιλιόμετρων.

Βιαζόταν κι έτρεχε.

 Για τα δεδομένα της καθημερινότητάς μας, πολύ :

-34 km/h ή 76000 μίλια την ώρα.

Κάηκε, γεμίζοντας τα μάτια όσων τον συντρόφευσαν με το βλέμμα στο τελευταίο ταξίδι του με την μαγεία του αγνώστου. 

Πιθανότατα είχε ξαναπεράσει δίπλα μας.  Χιλιάδες φορές, για χιλιάδες χρόνια.

Έκλεισε το μάτι στον Αστερίξ και τον Οβελίξ που φοβόντουσαν πως θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους και δεν θα τους σώσει ούτε το μαγικό φίλτρο, έφυγε και ξανάρθε. 

Για τελευταία φορά μας επισκέφθηκε την 28η Οκτωβρίου. 

(Φαντάζομαι πως αδιαφόρησε προκλητικά και μετά λόγου γνώσεως για την εθνική επέτειο στην Ελλάδα και τις παρελάσεις).

  Εξίσου αδιάφορα αντιμετώπισε και την κρίση του υπεροπτικού καπιταλισμού που ζούμε εμείς οι υπόλοιποι στον μικρο-χρόνο και μικρο- χώρο μας.

  Ο άγνωστος και ανώνυμος μετεωρίτης που κάηκε στην ατμόσφαιρα της μικρής μας γης πρίν απο λίγες ημέρες, άφησε το απωτύπωμά του στα όργανα των επιστημόνων και σε όσους συνεχίζουμε να σηκώνουμε με σεβασμό και δέος τα μάτια μας στον ουρανό, γυρνώντας την πλάτη στην φωτορύπανση των πόλεων.

Αστρόσκονη είμαστε κι αστρόσκονη θα γίνουμε.

Ευτυχώς.

Φωτογραφίες, πληροφορίες και οπτικό υλικό :  http://www.cloudbait.com/science/fireball20081028.html