Κοντά από... μακρυά! - Far and close

Από την Αυστραλία και την ευρύτερη Ν/Α Ασία μέχρι την Ελλάδα, μια δημοσιογραφική και προσωπική ματιά στο κοινό μας γίγνεσθαι - From Australia end greater S/E Asia, a professional journalist and personal view.

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Ανόρθωση, συγνώμη...

-Περί κάφρων χούλιγκαν τι να πει πια κανείς...



Όταν βλέπεις -εντός Ελλάδας- να χτυπούν φιλάθλους της Κυπριακής Ανόρθωσης, την ώρα που κρατούν Ελληνικές σημαίες, νιώθεις ντροπή.

(ή όχι;)

Μπράβο στην Ανόρθωση για την πρόκριση, περισσότερο όμως θέλω να επισημάνω αυτήν την ιδιαίτερη, θαυμαστή επιμονή της Κυπριακής νεολαίας να τιμά την Ελλάδα με τη στάση της.
Κι ας έχει πληγωθεί πολλάκις.
(Κι αυτό το λέω χωρίς εθνικιστική έξαρση, απλά ως απόδοση τιμής εκεί που αξίζει).


Η Αμμόχωστος, πόλη καταγωγής της ομάδας, παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή από τον Τουρκικό στρατό. Είναι η μοναδική χώρα - μέλος της Ε.Ε που ζει υπό κατοχή ξένου στρατού και η μη-λύση αποτελεί όνειδος για τις αξίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Έχω τις δικές μου ιδιαίτερες αναμνήσεις απο δημοσιογραφικές αποστολές που πραγματοποίησα στην περιοχή. Έχω συλληφθεί γιατί έβρισα τούρκο στρατιώτη, όσο και γιατί βρέθηκα στην αποκλεισμένη πόλη - φάντασμα, μαζί με τους πρώτους Ελληνοκύπριους ξεριζωμένους οι οποίοι αντίκρυζαν -για πρώτη φορά απο το 1974- το βιός τους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Είδα γυναίκες και γέρους να σκαρφαλώνουν στο σκουριασμένο συρματόπλεγμα ματώνοντας το κορμί για να φτάσουν στο σπίτι τους, την ώρα που ο Τούρκος σκοπός, πανικόβλητος και τρελαμένος, όπλιζε το πολυβόλο και ακουμπούσε την κάννη στο κεφάλι τους.
(Προσωπικά, λόγω δημοσιογραφίας είχα προνομιακή μεταχείριση, με συνέλαβε αξιωματικός...)

Τόσο βλάκες ήταν αυτοί οι ελληναράδες που επιτέθηκαν στους φιλάθλους της Ανόρθωσης.

Τόσο αισχροί βλάκες...