Το 1999 οι τιμές των εταιριών Λαναρά στο Χρηματηστήριο εκτοξεύτηκαν για να προσγειωθούν στη συνέχεια με μια...κραυγή πόνου (των μικροεπενδυτών βέβαια).
Μετά ακολούθησε η Lannet που τα βρόντηξε αφήνωντας έρμαιους της τύχης τους περίπου 140.000 συνδρομητές.
Η επιχειρηματική μηχανή που ακούει στο όνομα Θωμάς Λαναράς αφήνει πισω της συντρίμια και δυστυχώς -το χειρότερο απ' όλα- στρατιές ανέργων. Και εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία.
Την Δευτέρα εργοδοσία και εργαζόμενοι θα συναντηθούν με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών για να αναζητήσουν λύση επιβίωσης των εργοστασίων ώστε 1200 οικογένειες να μην βρεθούν στο δρόμο.
Το τραγικό είναι πως λύση και υπάρχει και έχει βρεθεί. Όλοι δηλώνουν έτοιμοι να συμβάλουν στην δέυτερη φάση της προσπάθειας εξυγίανσης, όπως έχει συμφωνηθεί και μέχρι πρόσφατα συνέβαινε. Μόνο που υπολόγοζαν χωρίς τον ...ξενοδόχο : Ο βασικός υπαίτιος αυτής της κατάστασης ξαφνικά αποφάσισε πως...δεν θέλει να συμβάλει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ώστε το σχέδιο εξυγίανσης -που ήδη σε πρώτη φάση απέδωσε περιορισμό των χρεών στο μισό- να συνεχιστεί.
Έτσι απλά. Όπως απλά πτώχευσε και τη LANNET με αποτέλεσμα 140.000 συν δρομητές να μείνουν ακάλυπτοι και 400 εργαζόμενοι (ακόμη) να βλέπουν την είσοδο του ΟΑΕΔ.
Μα καλά, στην Ελλάδα τι στα κομμάτια κράτος έχουμε όταν μια επιχείρηση μπορεί και πρέπει να σωθεί, 1200 οικογένειες μπορούν να συνεχίσουν να έχουν εισόδημα και αυτό δεν γίνεται παρόλο που συμφωνεί ο πολιτικός κόσμος, οι τοπικές κοινωνίες ΚΑΙ οι τράπεζες και διαφωνεί απλά ο επιχειρηματίας με το βεβαρημένο παρελθόν;
Μα τι είδους ασυλία έχει η κοινωνία μας απέναντι στην ασυδοσία και τον εμπαιγμό;
Πραγματικό ελντοράντο...
